Verdronken Oostende en Raversijde

In september 2016 worden nieuwe testmetingen gepland met de multitransducer echosounder SES Quattro.  Het doel van deze metingen is om te zien in hoeverre er nog iets terug te vinden is van het verdronken middeleeuwse Oostende en Raversijde. Tussen de 14de en de 16de eeuw kreeg onze kust herhaaldelijk af te rekenen met desastreuze stormen waarbij grote stukken van de kust letterlijk aan de zee werden prijsgegeven. De overstroming van het oude Oostende in januari 1394 (als gevolg van de zgn. Sint Vincentius storm) is hier een sprekend voorbeeld van. Nadien werd de stad landinwaarts opnieuw opgebouwd. Tijdens het beleg van Oostende (1601 – 1604) konden nog de kerkruïnes voor de kust worden waargenomen. De storm van 1394 hield ook lelijk huis in Raversijde. Daar verdronken grote delen van het middeleeuwse vissersdorp Walraversijde. De bewoners waren gedwongen om hun dorp meer landinwaarts, achter de duinen, herop te bouwen. De vraag is in welke mate de relicten van het verdwenen Oostende en Walraversijde vandaag nog (op of onder de zeebodem) bewaard zijn gebleven, en in welke mate zij als spectaculaire getuige ons kunnen inlichten over de langetermijnproblematiek van relatieve zeespiegelstijging, maar ook over het risico om te leven en werken aan de kust.