Rosse grutto
Hoe dikker, hoe beter
"Hoe rosser de grutto, hoe beter hij trekt", zegt Theunis Piersma over de doortrekkende rosse grutto's. Professor Piersma heeft onderzoek gedaan naar het trekgedrag van deze vogels. Tijdens de winter wordt in Afrika geruid. Vogels die laat aankomen en dus achter zijn op schema, kunnen dit inhalen door maar gedeeltelijk te ruien. Toch blijft er een achterstand zichtbaar. De vogels die wel helemaal uitgeruid zijn, zijn meestal vetter en kunnen de reis naar Siberië ook beter aan.
Heen en weer
De doortrekkende rosse grutto's broeden in het hoge noorden op de Siberische toendra's. Tussen half en eind juli vertrekken de vogels daar weer voor een tocht van 4300 kilometer. Ze hebben dan één tot anderhalve maand de tijd gehad om de kuikens groot te brengen. Via de wadden vliegen ze dan naar hun overwinteringsplaats Banc d'Arguin in Mauritanië. Eind april komen de rosse grutto's dan weer terug naar het noorden en tanken ze onderweg weer bij op de wadden.
fitis-rosse-grutto-2-sd.jpg
Verlaten
Kuikens van rosse grutto's hebben het niet gemakkelijk. Zo gauw ze uit het ei zijn vertrekt hun moeder naar warmere oorden. Vader grutto is iets zorgzamer, hij blijft bij de kuikens tot drie weken nadat ze uitgekomen zijn. Maar daarna vertrekt ook hij naar het zuiden. De jonge vogels nemen nog een week of wat de tijd om iets dikker te worden en gaan dan hun ouders achterna. Ze vliegen in enkele dagen, non-stop, naar de Waddenzee.
fitis-rosse-grutto-2.jpg
