Naam: Guillaume Delisle / De L’Isle
Geboortedatum - sterfdatum: 28 februari 1675 (Parijs) - 25 januari 1726 (Parijs)
Levensloop: Guillaume Delisle werd op 28 februari 1675 geboren in Parijs. Zijn vader was de Franse historicus Claude Delisle, die aanvankelijk actief was als advocaat maar later koos voor een carrière als docent aardrijkskunde en geschiedenis. Hiervoor had hij een opleiding gevolgd bij Nicolas Sanson, een gerenommeerd aardrijkskundige en cartograaf. Al van jongs af aan bleek Guillaume, die les kreeg van zijn vader, bijzonder veel aanleg te tonen voor het studiedomein van de geografie. Onder invloed van de directeur van de Parijse sterrenwacht en vermaard astronoom Jean Dominique Cassini vatte hij later het plan op om de toen geldende geografie (zoals aangehangen door de familie Sanson en gebaseerd op verouderde gegevens) te herzien op een wetenschappelijke basis. Op zijn 27ste werd hij tot lid van de Academie der wetenschappen verkozen en kreeg zijn werk algemene erkenning. Hij onderwees aardrijkskunde aan Lodewijk XV die hem benoemde tot ‘premier géographe du roi’, en stond in contact met Peter de Grote, tsaar van Rusland. Op 5 januari 1726 werd hij getroffen door een beroerte en stierf dezelfde dag.
Belang voor de geografie: Guillaume Delisle is één van de grondleggers van de moderne cartografie, wat betekent dat hij steevast een wetenschappelijke ingesteldheid aan de dag legde bij het vaststellen en verzamelen van geografische informatie. Uitgebreide en ingenieuze combinaties stelden Delisle in staat om de ligging van alle punten op de aardbol met grote nauwkeurigheid te bepalen. Daardoor voerde hij enkele opmerkelijke correcties door aan conventionele kaarten, zoals Azië met 500 Franse mijlen verkorten en de Middellandse Zee met 300 mijlen korter maken en van 62° naar 42° brengen. Van 1700 tot aan zijn dood publiceerde Delisle meer dan 100 losse kaarten over de oude en nieuwe geografie en vooral zijn verbeterde wereldkaart uit 1724 toont waartoe hij aan staat was. Delisle schreef eveneens een beperkt aantal publicaties over geografische aangelegenheden, zoals de afwijking van de magneetnaald (1710), de geografische ligging en grootte van verschillende delen van de aarde (1720) en over de plaatsbepaling van Parijs, Londen en andere steden (1725). Hoewel na zijn dood de aardrijkskundige wetenschappen sterk vooruitgingen, bleven zijn originele kaarten nog lang bruikbaar.
Meer lezen:
