Gedurende de IJzertijd en Romeinse tijd werd aan zout- en veenwinning gedaan in de kustvlakte. De oudste bekende zoutwinningsite (uit de 2e-3e eeuw voor Christus) is onderzocht nabij Veurne, op de rand van een oude geul (de Avekapellegeul). In de jaren 1970 werd op het strand van Raversijde een raamwerk van horizontale liggers en in het veen ingeheide palen aangetroffen. Het betreft hier een kunstmatige zoutpanne, waarin het zeewater achtereenvolgens in verschillende bekkens of bassins werd geleid, waar het door natuurlijke verdamping geleidelijk werd geconcentreerd tot een zoute loog. Ook een deel van het bijhorende grachtensysteem kon worden opgetekend. Volgens het talrijke vondstenmateriaal was deze zoutpanne van Raversijde in gebruik vanaf eind 2e eeuw tot in de 3e eeuw na Christus.
Bronnen:
- Thoen, H. (1978). De Belgische kustvlakte in de Romeinse tijd: bijdrage tot de studie van de landelijke bewoningsgeschiedenis. Verhandelingen van de Koninklijke Academie voor Wetenschappen, Letteren en Schone Kunsten van België. Klasse der Letteren, 40(88). Koninklijke Academie voor Wetenschappen Letteren en Schone Kunsten van België: Brussel. 255, maps pp.
- Thoen, H. (2000). Zoutwinning: de teloorgang van een antieke industrie langs de Vlaamse Kust, in: Meulemeester, J.-L. (Ed.) (2000). Met zicht op zee. Vlaanderen: Tweemaandelijks Tijdschrift voor Kunst en Cultuur, 49(3): pp. 11-14
Foto: Hugo Thoen