De Oostendse Spuikom heeft al heel wat water naar de zee doen vloeien. Toen dit bekken van ca. 85 ha zo'n honderd jaar geleden werd ontwikkeld om de havengeul van Oostende te ontdoen van overtollig sediment, kon niemand vermoeden dat de Spuikom nooit voor dit doel zou worden gebruikt. De stromingen die bij de eerste proeven werden opgewekt, bleken immers veel te krachtig. Bovendien beslisten de eerste Wereldoorlog en nieuwe ontwikkelingen in de baggersector over een andere toekomst voor deze brakwaterplas. Zo groeide de Spuikom uit tot een geliefd terrein voor oesterkwekers, watersporters, wandelrecreanten, vissers, vogels en vogelliefhebbers, maar ook tot een een tijdelijke landingsplaats voor Duitse watervliegtuigen tijdens de tweede Wereldoorlog en een 'kweekvijver' voor Belgische mariene onderzoekers.

Professor G. Gilson richtte immers begin vorige eeuw het eerste marien-biologisch laboratorium op in de oesterkwekerij te Oostende. De onderzoekers verrichten toen vooral beschrijvend en experimenteel ecologisch onderzoek. Vanaf de jaren 60 was er ook onderzoek met betrekking tot het kweken van oesters. Vandaag de dag wordt de Spuikom vaak gebruikt voor onderzoek en het uittesten van meetmateriaal voor de observaties van het zeeoppervlak.

Meer lezen: De Oostendse Spuikom: historiek, onderzoek en perspectieven

Meer lezen: Historiek van de marine wetenschap in Oostende